Na mijn eerste echte week stage.

Hier weer een nieuw bericht vanuit Suriname.

Het is hier echt super in Suriname, ik voel me steeds meer op mijn gemak en thuis. Ik leer de weg steeds beter kennen en mijn draai te vinden. Ook de mensen in onze buurt raken steeds meer aan ons gewend, dat voelt wel fijn.

Vorige week vrijdag zouden we naar Naks gaan in discotheek “Energy”, bij ons aan de overkant, dit is helaas niet meer doorgegaan. Je moest voor elf uur binnen zijn, we waren om vijf voor voor de deur toen we te horen kregen dat we niet meer binnen mochten. Zo kunnen de dingen in Suriname dus ook gaan, helaas kregen we pas later te horen dat onze huisbaas ook de eigenaar is van deze discotheek. Als we het eerder wisten hadden we misschien nog wel wat kunnen regelen. Uiteindelijk is het toch nog een gezellige avond geworden, want plotseling zaten we met nog een hele groep stagiaires bij ons thuis wat te drinken. Het leren kennen van andere stagiaires gaat hier in Paramaribo zo makkelijk, maar ook met Surinamers kom je steeds makkelijker in contact. Ik weet al zeker dat ik hier aan het eind van mijn stageperiode een grote vrienden en kennissenkring op heb gebouwd.

In het weekend gaan we natuurlijk altijd stappen, maar niet alleen in het weekend, af en toe ook door de week. Moet kunnen toch, lekker genieten in Suriname. Ik heb afgelopen week een paar keer een terrasje gepakt met Richard en een aantal mensen die we hebben leren kennen. Het weer laat dat toch toe, hier in het warme en zonnige Suriname. Het is heel de tijd tussen de 30/35 graden, ik ben al goed gewend aan deze temperaturen. De laatste dagen was het trouwens wel wat bewolkt, maar de temperatuur is daarbij wel hetzelfde gebleven. Terug naar het uitgaansleven, vanavond gaan we uiteraard weer en gisteren ben ik naar Boenoenoenoes geweest, dit is een gezellige salsa bar boven in een winkelcentrum. Het was weer lekker gezellig. Ook hebben we de betere taxichauffeurs leren kennen, het is belangrijk dat je hier een goede en vaste taxichauffeur hebt, niet iedereen heeft een rijbewijs en je wilt toch ook wel veilig zijn. Via andere stagiaires hebben we het telefoonnummer van Brian gehad, hij is sinds vijf jaar een vaste taxi voor stagiaires. Hij is een aardige kerel die niet duur is, hij heeft het altijd druk, dit omdat hij weet dat hij zijn geld goed kan verdienen bij de stagiaires. Brian kent me al bij naam en weet dat als hij naar de l’Hermitageweg moet het bij Coen is, ook zijn broer Petje heeft dit al geleerd. Nog een goeie is Anand, hij is ook goedkoop en kan vaker dan Brian, dit omdat hij het wat minder druk heeft. Dus voor alle mensen die deze site lezen en voor stage naar Suriname gaan, zorg dat je deze taxichauffeurs leert kennen, want als je zomaar een willekeurige taxt neemt kost het je veel meer.

Ik heb weer een aantal nieuwe foto’s toegevoegd zoals te zien is. Op een foto is te zien hoe de muggen mijn voeten hebben aangevallen, geloof me ze zijn hier anders dan de huismuggen van Nederland. Ze jeuken echt enorm hier en een zalfje help bij mij in ieder geval niet, ik vind zelf dat het een beetje op de pokken lijkt. Sommigen krijgen zelfs blaren op de bulten en soms gaan ze zweren. Hier heb ik gelukkig geen last van gehad, ze jeuken alleen enorm. Ik heb ook een aantal foto’s meegestuurde van ons huis in de l’Hermitageweg en onze straat.

Afgelopen zondag zijn we bij tante Roke tjauw mein gaan eten, dit was zo lekker. Ze gaat het ons leren hoe we het moeten maken, dus mensen in Nederland dat wordt smullen. De volgende dag moesten we beginnen met onze stage. Ik werk dus van acht tot drie, daarna heb ik dus nog een hele middag om wat te doen. Stage is heel interessant, de situaties hier zijn wel heel wat erger dan in Nederland. Ik heb hier wel mijn ogen leren opendoen, ik ben blij dat ik een moeder en vader in mijn leven heb gehad die het beste met mij voor hadden en hebben. Dat ze mij een goed leven wilden en nogsteeds willen geven. Hier zijn een heleboel kinderen die dat heel graag zouden willen hebben maar het niet krijgen. Veel kinderen, tenminste waar ik bij mijn stage mee in aanraking kom worden (sexueel) mishandeld. Hier in Suriname is het de normaalste zaak van de wereld dat kinderen klappen vangen van hun ouders, ik ben blij dat ik dat niet heb moeten meemaken. Je leert daardoor al de goede bedoeling van je ouders beter waarderen. Het is best moeilijk om te zien hoe een ouder zijn kind klappen geeft. Ik keur dit in ieder geval niet goed! Hoewel ik het wel respecteer bij de Surinaamse cultuur zie ik het liever niet, het is moeilijk omer wat van te zeggen omdat je iemands cultuur niet zomaar kunt veranderen. Aan de andere kant is het wel fijn om tijdens mijn stage met Surinaamse gezinnen te werken die dit ook niet goedkeuren en graag een kindje willen helpen bij een goede en leuke toekomst. Ik vind het werk van pleeggezinnencentrale nu al een dankbaar beroep, omdat zoveel lieve kinderen uit slechte omstandigheden ook recht hebben op een toekomst.
Tijdens mijn stage ben ik ook al op huisbezoek geweest, samen met mijn stagebegeleidster op de scooter. Deze bezoeken zijn leuk om te doen, er wordt gekeken hoe het gaat met het pleegkind en met de pleegouders, je komt hierdoo dus op veel verschillende plaatsen. Zo ben ik met stage ook al bij Bufaz(Bureau Familiaire Zaken), soort van Surinaamse kinderbescherming, en Sociale Zaken geweest. Dit zijn instellingen van de overheid, hier wordt dus inderdaad volgens ons vooroordeel gewerkt, ze doen de hele dag dus helemaal niets. Ik verbaasde me over de staat van de gebouwen, deze leken wel middeleeuws. Ook wordt alles nog handmatig gedaan. Bij Bufaz hebben ze computers, maar bij Sociale Zaken geen een. Bij Bufaz wordt het archief nogwel handmatig gedaan, zoiets is voor onze westerlingen echt heel raar. Het tempo ligt er ook echt zo laag dat ik samen met mijn stagebegeleidster bijna in slaap viel. Bij pleeggezinnencentrale ligt het tempo gelukkig wat hoger, maar ik ben ook wel blij dat er niet zo gehaast wordt net als in Nederland. Jullie moet daar echt wat rustiger aan gaan doen, dat gestress is nergens goed voor.
De collega’s op stage zijn echt heel aardig, ik mag gewoon de scooters van iedereen lenen als ik ergens heen moet. Het links rijden was wel wat wennen, ook moet je hier een flinke dosis lef hebben in het verkeer. Je moet niet twijfelen, want dan sta je echt uren te wachten. Kortom, je moet durven maar wel echt heel goed oppassen want anders wordt je voor je sokken gereden.
Op stage wordt er tussen de middag altijd een warme maaltijd gehaald, hier doe ik gewoon lekker aan mee. Het is echt super lekker en dan eet ik s’avonds gewoon brood. Ik heb deze week lekkere tjauw mein, roti, casave met zoute vis en nasi gegeten. Echt lekker dat Surinaams!!!!
Nu ga ik maar weer ophouden met mijn verhaal, binnenkort komt er wel weer een volgende.

Heel veel groeten van Coen.

Tang boen.