Weer wat nieuwe belevenissen.

Hier ben ik weer met het nieuws uit Paramaribo!

Allereerst wil ik iedereen even bedanken voor alle leuke berichten die ik ontvang op mijn waarbenjij.nu site, ik vind het leuk om wat van jullie te horen. Ik ben alleen niet echt in de gelegenheid om iedereen persoonlijk te mailen, dan gaan de kosten in het cybercafé namelijk nogal hoog oplopen. Ik denk natuurlijk wel aan jullie allemaal en mis jullie af en toe ook wel. Eerlijk gezegd heb ik helemaal geen last van heimwee, maar ik wil wel graag weten hoe het daar in ons koude kikkerlandje gaat, is het nog gezellig in Breda, hoe is het daar met mijn vrienden in Hulst en natuurlijk met al mijn andere vrienden her en der. Dat is op de warme Nederlandse douche het belangrijkste wat ik mis. Ja, jullie horen het goed, wij douchen hier koud. Dan kun je denken, met die warme temperaturen buiten is een koude douche toch lekker verfrissend! Dat klopt, maar het blijft wennen. Hoewel ik er nu wel al langer onder kan blijven staan dan eerst. Maar goed………..

Vorige week zaterdag was ik samen met Richard uitgenodigd voor een grote barbecue bij “stage wonen”, dit is een complex waar ongeveer 30 stagiaires kunnen wonen. We hebben daar lekker gegeten en heel wat nieuwe mensen leren kennen. Het complex zag er heel gezellig en mooi uit, zwembad erbij, houten overkapping met verschillende hangmatten, internet op alle kamers enzovoorts. Ik vind het daar zelf alleen wat duur om te wonen, zeker naar Surinaamse begrippen, een kamer(ongeveer 12m2) kost 250 euro. Na dit thuisfeest zijn we met een groep naar een optreden van de Surinaamse band “Abtijt” geweest, dit was een hele happening en een groot feest in discotheek “Millennium” geworden. We hebben ons daar goed vermaakt. Zondag ben ik voor de verandering nog maar een keer lekker gaan zwemmen in “’t Vos”, dit is een leuk buitenzwembad met basketbal-, voetbal- en tennisveld, ook is er een groot grasveld waar je lekker kunnen genieten van de zon.
Toen was het opeens na een rustig weekend weer maandag, het begin van mijn stageweek. Ik heb veel plezier in mijn stage, het is leerzaam en ik krijg de gelegenheid om veel te zien. Op maandag heb ik me vooral bezig gehouden met het maken van verklaringen voor BuFaZ(Bureau Familiaire Zaken), deze verklaringen zijn nodig bij de aanvraag voor de adoptie over een kind door de pleegouders. Dinsdag had ik samen met mijn stagebegeleidster Thea een paar huisbezoeken, deze zijn leuk om te doen, omdat je met zowel de pleegouders als het kind in gesprek gaat. Deze gesprekken brengen vaak grappige taferelen met zich mee. Zo was er een pleegkind van ons die op school wordt uitgemaakt voor “Damaru”, dat is een populaire zanger hier in Suriname, hij vindt hem goed maar hij vind het niet leuk dat ze hem uitschelden. Deze jongen heeft zijn mondje wel klaar en kan dan ook de nodige scheldwoorden verzinnen en produceren. Als ze hem uitmaken voor “Damaru”, dan krijgt diegene al vrij snel ”Berlinerbol” of ”Bigi Kaaiman” naar zijn hoofd geworpen, het was zo grappig toen hij zijn verhaal vertelde. Je had er bij moeten zijn!!
Op woensdag ben ik samen met Thea en BuFaZ op huisbezoeken geweest, we hebben heel wat kilometers afgelegd om deze vier huisbezoeken te kunnen doen. Het doel van deze huisbezoeken was om bij de biologische ouders te informeren of ze mee willen werken met het afstaan van hun voogdij over hun kind, zodat de pleegouders de volledige voogdij en ouderlijke recht over hun pleegkind kunnen krijgen. Hierbij heb ik echt de meest verschillende situaties gezien, ouders die in complete armoede leven, de gevolgen van alcohol- en drugsverslaving. De armoede die ik heb gezien kunnen we ons in Nederland echt niet voorstellen, een vrouw die met 3 kinderen, haar man en haar broer in een ‘varkensstal’ leeft. Dit ‘huisje’ had een oppervlakte van hooguit 10 vierkante meter. Deze ruimte bestond uit een voorkamertje en een enkele slaapkamer, er was geen stromend water en ook een toilet heb ik niet gezien. Het arme vrouwtje kookt op hout en zit dus de gehele tijd in de rook daarvan, echt verschrikkelijk om zo te moeten leven. Na de huisbezoeken van pleeggezinnen hebben we geholpen bij de huisbezoeken van BuFaZ, deze zijn er om onderzoek te doen naar gezinnen en dan met name de kinderen. Zo kwamen we bij een vrouw met vier zoons die 22 jaar lang zijn mishandeld door de man des huize, oftewel vader. De groeven van de bijlaanvallen zaten nogsteeds in het huis, elke avond weer moesten zij uit het raam springen om te vluchten van deze tiran. Daarna zijn we voor deze zaak nog langs de politiepost van die wijk geweest, hier heeft haar man 9 maanden vast gezeten. In Nederland ga je voor zo’n tijd naar een gevangenis, in Suriname kun je die tijd uitzitten in een politiepost waar de politiemensen je niet al te lief behandelen, wees er maar zeker van dat je wordt mishandeld. Deze dag was heel leuk, ik heb veel gezien, jammer dat ik mijn camera was vergeten, volgende keer beter!!
Op donderdag ben ik met Thea naar het Lotjeshuis gegaan, eventuele pleegouders kwamen kennis maken met een kindje. In het Lotjeshuis loopt Rianne trouwens stage, het is een tehuis voor ondervoede kinderen. Ze hebben net een nieuw gebouw, het ziet er heel kleurig en kindvriendelijk uit. Dat is wel integenstelling tot hun oude gebouw, dat leek meer op een legerbarak. Het was leuk om al die kleine kinderen te zien spelen en aandacht te zien zoeken bij je. Ik vond het wel best zielig, die kinderen hebben ook niet voor al die problemen gevraagd. Het jongste kind was een baby’tje van nogmaar een maand oud. Ik hoop voor ze dat ze allemaal een leuk en passend pleeggezin krijgen, zodat ook zij aan hun toekomst kunnen gaan werken. Mijn beeld bij het adopteren van kinderen uit het buitenland is trouwens drastisch veranderd. Ik gun het natuurlijk geen een kind om lag in een tehuis te blijven, zonder liefde en aandacht. Maar ik vind dat het beter is voor een kind dat het in zijn eigen land kan opgroeien, ook al zijn de sociale- en economische voorzieningen slechter dan in menig Europees land. Het belangrijkste punt waarop mijn beeld is veranderd is dat er over de rug van al deze zielige lieve kinderen een grote pak geld wordt verdiend door de bemiddelingsbureau’s in Europa. Als een lokaal gezin een kind wil adopteren, maar niet meteen het geld ervoor klaar heeft staan, wordt het gewoon verkocht naar Europa waar de mensen er gewoon een lening voor af sluiten. Bij mij kan het er echt niet in dat er geld wordt verdiend op een kind van vlees en bloed. Maar goed….ik moet het tijdens mijn verblijf in Suriname maar leren accepteren denk ik. Dat was een beetje het verhaal van mijn stagebelevenissen vorige week.

Afgelopen vrijdag ben ik samen met Chantal, Richard en Geraldine naar White Beach geweest. Dit is een super mooi strand aan de Suriname rivier op een uur rijden van Paramaribo. Het is er echt heel mooi, terwijl het in de stad keihard aan het regenen was hadden wij een mooie blauwe lucht met een sterke zon. Het is er echt zoals op de plaatjes, wit zand, palmbomen, rieten parasollen en ……… geen blauw water. Dat komt omdat het water vanuit de Amazone komt en dus een hoop modder met zich meebrengt. Het water is wel lekker warm en perfect om in te zwemmen. Hoewel er een enorm hekwerk in het water staat om de piranha’s weg te houden. Ik heb deze dag nogmaar een beetje aan mijn bakra kleur gewerkt, ben inmiddels wel al redelijk bruin. Verder was het erg lachen daar, lekker gegeten en biertje gedronken. We hebben zelfs een twisterspel gemaakt op het strand, moet je nagaan……dat was lachen!!! Later op de dag kwam Randell nog langs, hij is de baas van “LaCaffe”. Ook met hem hebben we nog een lekker biertje gedronken. Bij White Beach lag trouwens de sloep (jacht) van onze in Nederland bekende voetballer Winston Bogarde. Hij was overigens zelf niet aanwezig.
s’Avonds zijn we naar LaCaffe gegaan om daar lekker op het terras te genieten van een hapje en drankje. In deze tent maakte ik dus weer wat vreemds mee. Ik loop van binnen terug naar buiten, wordt ik opeens aangetikt door een bekende. Deze kerel heet Sander, ik heb toen met hem en zijn vrienden die toevallig toen in Hulst waren Nederland-Portugal gekeken bij R’Entree in Hulst. Ik herkende heel die kerel niet, maar toen hij zei dat hij me kende uit Hulst en dat verhaal vertelde was het best grappig. Wat een toeval!! En weer waren we onder het genot van een drankje. Daarna zijn we naar Starzz gegaan om even te swingen en verder te feesten, deze tent blijft leuk. Ik denk dat ik hem mee naar Nederland neem.

Op zondag zijn we naar “Fort Zeelandia” geweest om het een keer van binnen te bekijken. Het was een mooi museum(zelfs in Suriname doe ik naast mijn stage nog educatieve dingen), er werd van alles verteld over de tijd dat het fort in volle glorie was. Het is goed te merken dat de Zeeuwen een groot aandeel hebben gehad in de slavernij en dat ze veel macht hebben gehad in Suriname, in “Fort Zeelandia” kom je de namen ‘Middelburg’,’Veere’ en ’Zierikzee’ tegen op de drie overgebleven bastions. De tijd van de slavernij moet echt verschrikkelijk zijn geweest, zeker als je te horen krijg over de executies, veroordelingen en ziekten.
Op het bastion ‘Veere’ zijn trouwens zeer waarschijnlijk de decembermoorden gepleegd. Uit de muur zijn ongeveer 20 stukken beton gehakt waaruit de kogels zijn gehaald. Ook hebben we de ‘put’ gezien waar de slachtoffers (hoge piefen: waaronder parlementsleden, advocaten en journalisten) hun veroordeling hebben afgewacht, om daarna op ‘Veere’ te worden geëxecuteerd. Er is nogsteeds geen rechtszaak gekomen tegen de daders, waaronder Bouterse. Als excuus is er gezegd dat de ‘slechteriken’ wilden vluchten en dat ze daarom dood werden geschoten door Bouterse&co.

Ik ben trouwens eergisteren(dinsdag) voor het eerst in Suriname naar de kapper geweest, wat een belevenis! Ik was alleen met Richard thuis en zei hem dat ik naar de kapper ging bij de buren. Ongeveer 25 stappen naast ons hui is er zo’n barber-shop van Hindoestanen. Toen ik terug kwam van de kapper vroeg Richard me of hij dicht was, omdat ik zo snel weer terug was. De tijd van dat ik onze deur uitliep en dat ik weer terug was, was eerlijk waar gewoon vijf minuten. Dat gaat daar zo enorm snel en ik was zelfs nog tevreden over het resultaat ook. Hij vroeg wat ik wou, dus ik zei de zijkanten opscheren en van boven wat korter maar wel gewoon hetzelfde model. Hij pakt zijn tondeuse en scheert mijn haar aan de zijkant zo snel op...........gewoon hop hop, hop hop................en klaar. Dan met zijn schaar en kam de bovenkant........hop hop, hop hop........en klaar. Ongelofelijk!! Mijn haar is nog nooit zo tot in de details geknipt, want daarna ging hij alle haren die uitstaken nog even wegscheren met zijn tondeuse. Last but not least ging werkte hij alle randjes bij met zijn scheermes...best grappig. Al met al kostte het maar 8 SRD.....omgerekend is dat 2,60 euro! Kun je niet voor sukkelen zeg ik maar zo. Zie er nu dus weer picobello uit met dank aan de Hindoebuurman.

Komend weekend ga ik naar een Wet&Wild Party in de jungle, dit wordt een heel weekend feesten met de andere Nederlandse stagiaires en nog een paar Surinamers. Maar hierover volgt de volgende keer meer.

Nu is het voorlopig wel weer genoeg vanuit Suriname, tot de volgende keer!

Waka nanga bun!(Het gaat jullie goed!)

Coen.


P.S. Voor de basketballiefhebbers onder mijn vrienden. Afgelopen weekend hebben we het gehele All-Star weekend gekeken. Hier worden vier a vijf NBA-wedstrijden per week uitgezonden………..dat is trouwens ook het enige interessante hier op tv.

P.S.1 Nog voor alle carnavallers………………………..ALAAFFFFFFFFFFF!!!! Jammer dat ik er niet bij was, komt volgend jaar wel weer goed. Had/heb hier ook niet te klagen denk ik.