De Jungle!!

Zal ik maar gewoon weer beginnen met typen…….

Het gaat nogsteeds super in Suriname, ik ben echt helemaal gewend aan dit prachtige land. Ik begin er zelfs een beetje verliefd op te worden! Alles begint hier zo normaal en gewoon te worden, komt waarschijnlijk dat ik mijn draai helemaal heb gevonden.
Af en toe mis ik wel mijn mensen uit Nederland. Ik hoorde bijvoorbeeld dat kleine Ot sinds vorige week zijn eerste stapjes zet, dat vind ik wel jammer om niet mee te kunnen maken. Maar Ot, als ome Coen terug is in Nederland zal die wel wat leuks met je gaan doen. Ik heb gelukkig nog geen last van heimwee gehad. Ik vermaak me namelijk prima!!

Mijn stage is ook super leerzaam en heel leuk. Stichting Pleeggezinnen Centrale Suriname is toch een beetje een instelling met Nederlandse invloeden, de meeste collega’s hebben tenminste een tijd daar gewoond. Ik ben blij dat ik binnen deze instelling mijn stage kan doen, het is redelijk goed georganiseerd. Ik krijg ook de kans om veel te leren en tevens ook veel van het land te zien. Ik had het slechter kunnen treffen, want veel instanties zijn hier nog erg ouderwets. Op mijn stage heb ik ook voldoende werk te doen, dus ik verveel me niet. Ik heb samen met Reggie de opdracht gekregen om een onderzoek voor de stichting te doen, wat het precies inhoud krijgen jullie later te horen. Ook ga ik binnenkort met Reggie SPCS vertegenwoordigen op de jongerenbeurs hier in Paramaribo. Dit lijkt me leuk om te doen en ik kan het dan ook meteen gbruiken voor mijn stageopdracht, professionalisering. Dus twee vliegen in een klap. Sinds deze week begeleid ik ook twee pleeggezinnen van twee kinderen, dus ik kan eindelijk wat meer zelfstandig aan het werk. Een pleeggezin van een meisje dat ik ga begeleiden heeft een reisbureau voor trips binnen heel Suriname, dus dat kan ook nog goed van pas komen. Ik ben al bezig een paar trips te plannen, ik wil natuurlijk wel wat zien van dit land waar ik nu een half jaar woon. Deze trips zal ik bespreken in komende berichten.

Zoals ik in mijn vorige bericht al had verteld had ik afgelopen weekend datt Wet & Wild feest in Gusterie. We zijn hiervoor zaterdagochtend vertokken rond 10 uur vanaf de Waterkant. We waren met een hele grote groep, ongeveer 100 mensen, inclusief de mensen van de organsisatie “Bodego”. We zijn met drie bussen gegaan en een paar jeeps voor de organisatie. De rit duurde ongeveer drie en een half uur. We reden eerst richting Zanderij, om daarna in de richting van de Saramaccarivier te gaan. We zijn ook langs het monument gekomen voor de vliegramp waarbij o.a. de Suriprofs om het leven zijn gekomen. Hierbij is onze Frank Rijkaard met een beetje pech ontsnapt aan zijn dood, hij zou namelijk ook meevliegen maar hij moest door omstandigheden een later vliegtuig nemen. En geluk bij een ongeluk dus. De weg naar Gusterie was echt enorm slecht, we zijn bijna met de bus gekanteld. Dat was wel even schrikken. Deze weg ligt zo slecht omdat er vaak en veel zware vrachtwagens over heen rijden, met onder andere grote boomstammen en bauxiet. Na een lange en hobbelige weg kwamen we aan in ons jungle kamp in Gusterie, de baas van Bodego (Botty) heeft daar een prive terrein. Op dat terrein sliepen we en hebben we keihard gefeest.
Tijdens onze trip naar Gusterie was er ook een T.V. ploeg bij aanwezig, zij maakten opnames voor een reisprogramma op de Surinames televisie. De mensen van deze ploeg waren heel aardig en ze hebben ook lekker meegefeest, dat kunnen die Surinamers toch wel goed. Bij ons kamp hadden we een creek waar we in konden zwemmen, onszelf konden wassen en in roeien met een traditionele korjaal. Het water had een beetje een bruinachtige Cola kleur, het was niet vies om in te ‘baden’ zoals ze dat hier zeggen. Ik ben toen samen met Demies (presentator van dat programma) en nog twee vriendinnen gaan kanoeen in deze creek, deze loopt door de wilde jungle waar ons kamp aan grensde. Het was even oefen met het roeien, maar uiteindelijk kreeg ik het wel onder de knie. We namen echter de moeilijkste route en kwamen op een punt uit waarvoor we eigenlijk een ‘houwer’, kapmes, nodig hadden. Ik ben ook nog aangevallen door een zwerm gekke bijen, van ellende ben ik maar het water in gesprongen. Ze hebben me niet gestoken gelukkig. Het was trouwens best eng om zomaar dat water in te springen, je kunt niks onder water zien, het is donker van kleur. Dat is niet zo eng, maar wel als je weet dat er slangen en kaaimannen rond je kunnen zwemmen. Maarja, dat had ik ook even moeten meemaken.
Na deze heftige kanoetocht hebben we een wandeling gemaakt door de jungle, het is echt prachtig om zo’n groot ongerept bos te zien. Onze gids heeft een heleboel verteld over de flora en de fauna, erg leerzaam, hij liet ons planten zien die een medicinale werking hebben. Hij wees ons er op dat je niet zomaar vruchten uit de jungle kunt eten, omdat ze giftig kunnen zijn. Daarop plukt hij een vrucht uit een boom en neemt er een hap uit……….daarop zakte hij in elkaar. Nee hoor, dat gebeurde niet, hij ging even kijken of je het kon eten. En jawel het was eetbaar, en lekker, deze vrucht was een mopevrucht([moo-pee]). Dat is een grote pit met weinig vruchtvlees waarop je moet zuigen, het heeft een zoete bittere smaak. Wel lekker. En als we het over giftig hebben, we zijn ook nog een Labaria tegen gekomen, dit is een van de giftigste slangen in Suriname. Als je gebeten wordt heb je maximaal 4 uur om medische hulp te krijgen……..en wij maar foto’s maken met flits. Dat beest werd helemaal gek van ons. Toen ik dit op stage vertelde verklaarde ze ons voor gek dat we zo dicht in de buurt zijn gekomen.
S’Avonds was het groot feest. Dreunende muziek van DJ Mario(Millenium) onder het licht van de sterren, de maan en de opgestookte kampvuren. We hebben gedanst tot vroeg in de ochtend, wat een feest was dat. De djogo’s(Parbo bier), de borgoe rum en de caiparinas vloeide rijkelijk door de kelen van de aanwezige feetsgangers. Na een ongelofelijke slechte nachtrust, hangmatten zijn voor mij nog niet uitgevonden om in te slapen, stonden we redelijk vroeg op om te beginnen aan de jeepsafari en de kanotocht door de creeks. Als eerste zijn we met jeeps door de Savanne gescheurd met chauffeur Sharif, die jongen raced heel graag met zijn four wheel drive. Dat was een super wilde rit, en tussendoor legde hij van alles uit over de natuur en de geschiedenis van Suriname. We reden richting het indianendorp Bigi Poika, en nee dat zijn geen indianen met verentooien, pijl en boog en wigwams. Maar gewoon idianen in simpele houten woningen die ver van de bewoonde wereld zo veel mogelijk volgens hun tradities leven. Om door dat terrein te kunnen rijden heb je echt een auto nodig met voldoende paardekracht en sowieso een four wheel drive, anders kun je het wel vergeten en kom je vast te zitten. Een ANWB hebben ze daar niet en ook de mobieltjes werken daar niet. Na deze safari zijn we gaan kanoeen in de creek. Iedereen ging in een bootje met een gids die roeide, maar ik had de eer om zelf voor bootsman te spelen. Het lukte heel aardig, ik met twee vrouwen in een krojaal, we hebben zelfs de voorliggende kano ingehaald. Het was echt een hele belevenis om zulke dingen in de jungle te kunnen doen, je hebt daar echt het gevoel dat je een vrij mens bent.

Okay mensen dit was het wel weer voor deze keer!

Groeten vanuit Paramaribo, dit was Coen oftewel Kunu zoals sommige Surinamers me noemen.